නකල්ස් කදු වැටිය- වෙඩි ලුණු ගුහාව (nitro cave) පා ගමන- දෙවන දිනය.

පළමු දිනය මෙතනින්

            සැපට නින්ද ගියේය. පුදුමයකට මෙන් වෙඩිලුණු ගුහාව අසලට එනවිට දැනුන වවුල් ගද ඉන්පසු දැනුනේම නැත. අප සිතුවේ ගන්දස්කාරයේ නහය බැදගෙන නිදා ගැනීමට සිදු වනු ඇතැයි කියාය. නමුත් ගදක් පිලිබද වගක් වත් නොමැතිව නිදා ගැනීමට අපට හැකි වූයේය. උදෑසන අවදි වන විට 6 පමණ වන්නට ඇත.

 කූඩාරම ගලවාගෙන බඩු බාහිරාදිය සියල්ල බෑග් වලට දමා සූදානම් වූනෙමු.  කට සේදීමටවත් වතුර බිදක් නොමැත. ජලය ලබා ගැනීමට නම් ඊයේ හමුවූ දියපහර තෙක් පල්ලම් බැසිය යුතුය. ඉතින් ජලය සෙවීම පසුවට කල් දමා අපි වෙඩිලුණු ගුහාවට රිංගුවෙමු.

 දනක් උසට වවුල් බෙටි ගොඩේ එරෙමින් ගුහාව ඇතුලට ගියෙමු. සෙරෙප්පු දමාගෙන යා නොහැකිය. ඒ වෙලාවේ නම් පිලිකුලක් දැනුනේ නැත. සෙරෙප්පු ගලවාගෙන ඇතුලටම රිංගුවෙමු. ගුහාව ඇතුලේ කදුලු ගෑස් ගැසුවා වැනිය. හුස්ම ගැනීමේ අපහසුවක් සමග තරමක ඇස් දැවිල්ලක්ද සෑදුනේය. ඒ නිසා ගුහාවේ ඇතුලටම යාම අපහසු කාර්යයකි. ගුහාව අතුලත පිරික්සීමෙන් පසු අපි ගුහාව වටේ කන්ද උඩට යාමට උත්සාහ කලෙමු. ටික දුරක් යද්දී හමුවුනේ දෙබර වදයකි. එය කුඩා පැල ගසක අතපොවන මානයේ සාදා තිබුනේය. ඉන්දු ඒ අසලටම ගියේ ජායාරූපයක් ගැනීමටය. අපි කෝකටත් තරමක් ඈතට වී බලා සිටියෙමු. 

 හිමින් සීරුවේ දෙබරයට ලංවූ ඉන්දු දුවන නොදුවන ගානට අපවෙත ආවේය.

"දෙන්නෙක් එලියට ඇවිත් බැලුව බන්".

              ඇයි උන් ආවේ යැයි සොයා බැලීමට අපට උවමනාවක් තිබුනේ නැත. ඉන්දු ආවාට වඩා දෙගුණයක වේගයෙන් අපි ගුහාව ලගය.  බෑග් කරගසා ගත් අපි දියපහර දක්වා පල්ලම් බැසීමට පටන් ගත්තෙමු. වනය අතිශයින් සුන්දරය. විවිධාකාරයේ ගස් වැල් මල් වලින් පොහොසත්ය. සුළගට සෙලවන ගස් වලින් පිනි බිදු ඇද වැටුනේ කුඩා වැස්සක්  පරිද්දෙනි. වරින් වර පිණි බිදු වලින් තෙමීම සිතට ඇතිකලේ අමුතුම චමත්කාරජනක හැගීමක්ය.

        දියපහර අසලට පැමිණි අප පිරිසිදු වී උදෑසන ආහාරය ගත්තෙමු. ඒ සමපෝෂ, කෙසෙල්ගෙඩි, චොකලට් සමග චොකලට් බීමය.

       අද දවසේ අපගේ ඉලක්කය ලකේ ගල කදු මුදුනය. ඒ සදහා මීමුරේ ගම්මානයට යා යුතුය.  කුඹුක්ගොල්ල ගම්මානයේ සිට මීමුරේ  යාම සදහා කෙටි පාරක් ගම්වැසියකු විසින් අපට පෙන්වා දුන්නේය. එය වනය මැදින් වැටුන අඩි පාරක්ය. පැයක් පමණ ඒ මාර්ගයේ ගමන් කළ අපිට මුණ ගැසුනේ තවත් සොදුරු ගංගාවකි. තටාකයක් ආකාරයට සකස් වී තිබුනු එය දුටු වනම කාටත් නැවත නෑමේ අවශ්‍යතාවක් ඇතිවුනේය.

         එම ගංගාව තරණය කර ගංගාවේ ශබ්දය ඇසෙන නමුත් ගංගාව නොපෙනෙන මානයෙන් වැටී තිබුන අඩි පාර දිගේ ටික දුරක් ඉදිරියට ගමන් කලෙමු. ඒ අඩි පාර ගමන් කලේ තරමක  U හැඩයකටය. වැඩිදුරක් යාමට පෙර අපට තවත් ගංගාවක් හමුවුනේය.

"මදැයි.. අපි ආපහු කැරකිලා අර ගග ගාවටමද ආවේ"..

"නෑ හොදට බලපන් මේක ගලන්නේ අනිත් පැත්තට"..

         අප මුලින් තරණය කල ගංගාව ගලන දිශාවට විරුද්ධ දිශාවට ගලන තවත් ගංගාවකි. එම  ගංගාවන් දෙක  එකක්ව ගලා යන්නේය. යනුවෙන් අපි උපකල්පනය කලෙමු. නමුත් ඒ උපකල්පනය නිවැරදිදැයි දැනගැනීමට ඒ වෙලාවේ එතරම්ම උවමනාවක් තිබුනේ නැත. උවමනාව එන විට ආපසු හැරී යාමට තරම් දුර වැඩිය.

දෙවන ගංගාවෙන් පසු මිනිස් වාසය තරමක් දක්නට ලැබුනේය. නැවතත් 4WD වාහන ගමන් කල හැකි මාර්ගයකට වැටුනේය.  මීමුරේ ගම්මානය අසලට එනවිට පාර කොන්ක්‍රීට් දමා සකස්කර තිබුනේය. මීමුරේ යනු ඉතා කුඩා ගම්මානයක්ය. 90 දශකයේ පමණ ලංකාවේ දුශ්කරම ගම්මානය ලෙසද නම් කර තිබුනේය. දැන් නම් ඒ තත්වය නැත ගමට එන්නට පාරක් සෑදීමෙන් පසු සියල්ල ඉක්මනින් දියුණු වී තිබේ.

    මීමුරේ ගම්මානයට ලංවද්දී අපගේ සියලු බලාපොරොත්තු කඩ කරමින් වර්ෂාවක් පටන් ගත්තේය. වැස්සේ ලකේ ගල නැගීමට නොහැක. ලකේ ගල නැගීමට නම් යහපත් කාලගුණයක් අත්‍යාවශයය. ඒ එය දළ බෑවුමක් සහිත නිසාත්, වැස්සත් සමග අධිකව ලිස්සන සුලු වීමත් නිසාය.

 ඉහත ඡායාරූප අසුරයාෙග් බුකිෙයන් ෙෙසාරකම් ෙෙකරුෙවමි.  

      ලකේ ගල නැගීමේ අදහස අත්හැර දැමූ අපි මීමුරේ සිට නාරංගමුව දක්වා යාමට තීරණය කලෙමු. මීමුරේ හා නාරංගමුව ගම්මාන යාව ඇත්තේ වනය මැදින් වැටුනු  අඩි පාරකින්ය. එය සැතපුම් අටක පමණ ගමනක්ය. අපි වැස්සේම ගමන ආරම්භ කලෙමු. ගම්මානය පසු කල වහාම අපට හමු වූයේ ගන වනයයි. ස්භාවයෙන්ම අදුරු වනය වැස්ස නිසා තවත් අදුරු වී තිබුනේය. අඩිය තබන තබන වාරයක් පාසා අප පිලිගැනීමට මෙන් බලා සිටියේ කූඩැල්ලන්ය. එක් කූඩැල්ලකු ගලවන්නට නවතින විට තවත් දහයක් පමණ එල්ලෙන්නේය.  එම නිසාදෝ වනය මැදින් ගමන ආරම්භ කර සුලු වේලාවකින්ම අප සියලු දෙනාගේම පාදයන්හි තැන් තැන් වල ලේ බිදු ගලා යන්නට වූයේය.  අපට හොරා පෙනෙන මානයෙන් ඉහලට නැගගත් කූඩැල්ලෝද හිග නොවීය.

වැස්සට තෙමීම නිසා අපගේ ගමන් මලු තිබුනා මෙන් දෙගුණයක බර පෙන්වන්නට වූයේය. වෙහෙස නිවා ගන්නට සුලු මොහොතක් හෝ නැවතුන විට මහන්සියට වඩා තදින් සීතල දැනෙන්නටද විය. අප සිදුවූයේ සෙමින් සෙමින් නතරවීමකින් තොරව දිගටම ගමන් කිරීමටය. තැනිතලා පෙදෙස්වල හා පල්ලම් සහිත පෙදෙස් වල නම් එය එතරම් අපහසු වූයේ නැත. නමුත් දළ බෑවුම් දිගේ ඉහලට නගින විට නම් එය ඉතාමත් අසීරු කාර්යයකි.

    කූඩැල්ලන්ට අමතරව අපට වැඩියෙන්ම හමුවූයේ කක්කුට්ටන්ය. අප යන මාර්ගයේ සිටි කක්කුට්ටෝ අපගේ අඩි ශබ්දයට මුල් අස්සට හෝ ගල් අස්සට රිංගා ගත්තේය.  සෑහෙන දුරක් ගමන් කළ පසු ඉදිරියෙන්ම ගමන් කල බාසු විසින් අඩි පාරේ මැද්දටම වාගේ සිටි ගෝනුස්සසෙක් පෙන්නුවේය. තද කොල පැහැයෙන් යුතු වූ ගෝනුස්සා අපගේ අල්ලකට වඩා විශාල වූයේය. අපි වටවී ගෝනුස්සා නිරීක්ෂණය කලෙමු. අපහු කවදා දකින්නද?? ඡායාරූපයක් ගැනීමට අවශ්‍යතාවක් තිබුනද මහ වැස්සේ කැමරාවන් එලියට ඇදිමට හැකියාවන් තිබුනේ නැත.

                  අන්තර්ජාලයෙන් සොයාගත් ඡායාරූපය

      ගෝනුස්සා නරඹා වැඩි දුරක් යාමට ලැබුනේ නැත. දෙවන ගෝනුස්සා පාර මැදට වී සිටියේය. පළමුවැන්නා හොදින් නීරීක්ෂණය කල නිසා දෙවැන්නා ගැන අපි එතරම් සැලකිල්ලක් නොදැක්වූවෙමු. නමුත් තවත් අඩි කිහිපයකට එහායින් තුන්වැන්නාත් දුටු විට ගෝනුස්සන් ගැන කෙසේ වෙතත් දැඩි මාර්ගය ගැන අවධානයකින් ගමන් කිරීමට පටන් ගත්තෙමු. ඒ නිසාමදෝ කිලෝමීටරයකට අඩු දුරකදී ගෝනුස්සන් දස දෙනෙකු හෝ වැඩි ප්‍රමාණයක් දැකගැනීමට අවස්ථාව ලැබුනේය. ගෝනුස්සන්ට ඇති බියට වඩා මහන්සිය වැඩි වූයෙන් අපි ගල්ගොඩක් උඩ වාඩිවීඅප ගෙනගිය  බිස්කට් කා දිවුල් කිරි බිව්වෙමු. මේ වන විටත් වැස්ස පැවතුන අතර අපි යන්තම් ගස් සෙවනට මුවා වි ගිමන් හැරියෙමු. නමුත් වැඩි වේලාවක් එකතැන සිටින විට සීතල දැනෙන්නට පටන් ගන්නා බැවින් නැවතත් ඉක්මනින්ම ගමන් ආරම්භ කලෙමු.  අවසානයේ මිනිස් වාසස්ථාන ළග බව දැනෙනා වූ මානයට එනවිට ගිමන් හැරි ස්ථානයේ සිට පැයක පමණ කාළයක් ගතවී තිබුනේය. එතැන් සිට දීර්ඝ බැස්මකි. තවත් පැය බාගයකට පමණ පසු අප ගම්මානයට පැමිණියෙමු. මේ නාරංගමුව ගම්මානයයි. මීමුරේ සිට නාරංගමුව දක්වා දුර සැතපුම් 8(කිලෝ මීටර් 13)පමණ වේ ඒ සම්පූර්ණ දුරම මහ වැස්සේ කැලේ මැද්දෙන් පා ගමනින් පැමිණීයෙමු.

     

         අප වඩා කැමත්තක් දැක්වූයේ මිනිස් වාසයෙන් ඈත්ව වනගතව කදවුරු බදින්නටය. නමුත් අධික වර්ශාව නිසා එසේ කිරීමට නොහැකි හෙයින්  පන්සට හෝ ප්‍රජා ශාලාවක යෑමට තීරණය විය. වැසිකිලි පහසුකම් තිබීමත්, ජල පහසුකම් තිබීමත්, සමහර විට කෑමත් ලබා ගැනීමට හැකිවේයයි සිතා අපි මුලින්ම ගියේ පන්සලටය. පන්සලෙන් අපව උණූසුම් ලෙස පිලිගත් අතර බලාපොරොත්තු වු සියල්ලට අමතරව තේ කෝප්පයක්ද ලැබුනේය. අපි පන්සලේ බණ මඩුවේ කූඩාරම් ගසාගත්තෙමු.  

රාත්‍රී ආහාරය පන්සලෙන්ය. අප සතුව තිබූ බිස්කට් හා නූඩ්ල්ස් පැකට් අපි පන්සලට පූජා කලෙමු. 

       සුවදායක නින්දකින් පසු අවදි වූ අපි උදෑසන 7.30 ට නාරංහමුවෙන් පල්ලේගම දක්වා යන වෑන් රථයට නැගීමට කල්වේලා ඇතිව සූදානම් වූයෙමු. 7.40 පමණ වෑන් රථය පියත් වූ අතර එම වෑන් රථය මාතලේ නගරය දක්වාම ගමන් කරණ බව පැවසු හෙයින් මාතලේ දක්වාම වෑන් රථයෙන් ගමන් කලෙමු.  පල්ලේගම සිට මාතලේ දක්වා වූ මාර්ගය අතිශය සුන්දරය. පිටවල තැන්න පතන හා රිවස්ටන් කන්ද මිදුමෙන් වැසි තිබුනේය.  මාතලේ සිට නුවර බසයකින් නුවරටද ඉන්පසු නුවර සිට මහරගම බලා යන බසයකින් මහරගම දක්වාද පැමිණිමෙන් අපගේ චාරිකාව නිමා විය.