කෝඩු කාරයාගේ අඳෝනාව

                  තාම කකුල් දෙකත් රිදෙනවා. ඒත් මේක කියන්න ඔනේ. උන් සීනියර්, අපි ජූනියර්. කරුමෙට හරි මේක සීනියර් එකෙක් දැක්කොත් මම ඉදලා  ඉවරයි. බයවෙලා හැමදාම කට වහගෙන ඉන්නත් බෑ.  වෙන එකෙක් මේ කට්ට නොකන්න මම මේ ටික කියන්නම ඕනෙ.

        මහරගමින් බස් එකට නැංග වෙලාවේ තමයි මට මීටර් උනේ සෙට් එකෙන්ම ජූනියර්ම එකා මමයි කියලා.  මම දැන ගත්තා මට කැටේ සෙට් වෙනවා කියලා. කොටුවේ ස්ටේෂන් එකේ කොච්චියට ටිකට් ගන්න පෝලිමට ඉන්න් උනෙත් මට. ඒකත් වැරදි පෝලිමක. කෝච්චියේ යන කොට සීනියර්ලා දොරේ, අපි ඇතුලේ. දොරේ යන්න බැරි තරම් සීතල වැඩි උනාම ඇතුලට ආපු සීනියර් එවුන් අපිව බයිට් කරන්න තියා ගත්තා. අපි කිව්වට වැඩියෙන්ම මාව. මහ ලොකුවට අර පදක්කම මේ පදක්කම ගහපු, කෑම්ප් බර ගානකට ගිය, ගිනි මැල සංදර්ශණ මෙහෙයවන උන්ට සිංදු කියන්න බෑ, කෑම්ප් දෙක තුනක් ගිය මමම ඒක කරන්නත් ඔනේ. අපරාදේ කියන්න බෑ. අමාරුවෙන් සිංදුවක් පටන් ගත්තම ඇදන් යන්න නං කට්ටිය හිටියා. 

        කෝච්චියෙන් බැහැලා නැගපු බස් එකේ හිටගෙන ගිය නිසා ඒ බස් එකේදි  ප්‍රශ්නයක් උනෙත්  නෑ. බැස්සට පස්සෙත් හැමොගෙම පිටේ වගේ බෑග් තිබුන නිසා වැඩිපුර බර ගෙනියන්න  සෙට් උනෙත් නෑ. ඒ උනත් හිත් පිත් නැති අමන සීනියර්ලා මාව පාන්දර හතරට විතර පට්ට සීතලේ සීත ගඟුලට බස්සවල නෑව්වා. අනිත් උන් ඔක්කොම යන්තං මූන විතරක් තෙමා ගනිද්දී මම විතරක් ගැහි ගැහී නෑවා. ටිකක් සෙනග හිටපු නිසාද මන්දා ඊට පස්සෙ උඩ මලුවට නගින කම්ම ලොකු කරදරයක් උනේ නෑ.  සිරි පතුල වැදලා අවසන් උනාට පස්සේ උඩ මලුවේ තියෙන විශ්‍රාම ශාලාවට ගියා කෑම කන්න. පට්ට සීතල වතුරෙන් පිගන් හෝදන්න උනෙත් මට. පිගන් හෝදගෙන ආවට පස්සේ බෝතල් වලට වතුර පුරවන්න උනෙත් මට. කාල ඉවර උනාට පස්සේ කාපු තැන අස් කරලා අතුගාන්න උනෙත් මට.

      මම වැඩ කරන දිහා බලාගෙන ඉදලා සීනියර් එකෙක් කියනවා  හොද වෙලාවට අපි ජූනියර් කාලේ මෙහෙම ගමන් ගියේ නැත්තේ කියලා.  උන්ට තේරෙනවා මම මේ අමු කට්ටක් කන්නෙ කියලා. ඒත් උන්ට ගානක් නෑ. හොදම හරිය පටන් ගත්තේ පහලට බහින්න පටන් ගත්තට පස්සේ. සීනියර් උන්ගේ වැඩේම ෆොටෝ ගහන එක. අඩි දහයක් යනවා ෆොටෝ ගහනවා,  ගහක් දැක්කත්  මලක් දැක්කත් බෙට්ටක් දැක්කත් නැවතිලා ෆොටෝ ගහනවා  ඊට පස්සේ පරක්කු වෙනවා කියලා අපිව කන්න හදනවා. රත්නපුරා පාරෙන් පල්ලං බැහැගෙන එනකොට හම්බ උනා ඇහැළ කණුව කියලා එකක්. 

ඒයි කෝඩු කාරයා වැදපන් මේකට.
හොදට දණ ගහලා වැදපන්.

       චුටුස් චුටුස් ගාලා ෆොටෝ දෙකතුනක් ගන්නවා දැකපු නිසාම මේකත් මාව මඩවන්නම කරන වැඩක් කියලා තේරුණා. ඒත් මොනවා කරන්නද. උන් සීනියර් මම ජුනියර්. 

       ඇහැළ කණුවෙන් පටන් ගත්ත වැදිල්ල නැවතුනේ එරත්නටම ආවට පස්සේ. මග දිගට තිබුන සේරම බුදු පිළිම, දේවාළ, ලොකු ලොකු ගස්, නාපු තැන තිබුන ලොකු ගල් ගෙඩියට පවා මම වැන්දා. ඒක කමක් නෑ කියමුකෝ. ඒච්චර කරලත් නානකොට යන්තං දනිස්ස තෙමෙන හරියට වඩා අඟලක්වත් ගැඹුරට යන්න දුන්නෙ නෑ. උන් නං දිය බුං ගගහා නෑව. උන් දියඹේ පීනනවා, අපි ගොඩ පීනනවා. නෑවට පස්සේ කාපු තෙල් රොටියනං අවුලක් නෑ. ඒත් සීනියර් උන්, රොටිය කන්න දීපු කටේ තියන්න බැරි තරම් සැර ලුණු මිරිස, මහා රසයි කියාගෙන හෙන ගොඩක්  කාලා හාස් හූස් ගාද්දි වතුර අදින්න උනෙත් මට. 

        සැර වැඩි කමට උන් ප්ලේනටි දෙක දෙක බොනකොට මටත් ප්ලේන්ටි දෙකක් නං හම්බ උනා. එරත්නට ආපු ගමන්  ආපහු සැරයක් මාව නෑව්වා. උන් මූණ හේදුවා. ඊට පස්සේ හැම එකාටම මාව සිරීපාදේ එක්කගෙන ගියාට ස්තුති කරන්නත් උනා. ඒකලු චාරිත්තරේ.  අනේ උනුයි මායි දන්න චාරිත්තර. උන්ගේ හිතේ උන් මාව බයිට් එකට ගන්න කරන ඒවා මට තේරෙන්නෙ නෑ කියලා.  උන් හිතන්න ඇති මම මාට්ටු උනා කියලා. උන් සීනියර් නිසා මම කට වහගෙන හිටියා. මට තව බැජ් දෙක තුනක් ගහගන්න ඔනෙනෙ. ඔව්, මම හිතා ගත්තා, හිටපල්ලකෝ මමත් සීනියර් උන කාලෙක කෝඩුකාරයෙක් වන්දවන්නම්කො සිරී පාදේ. 

ප:ලි
   සති අන්තයේ බාලදක්ෂයන් කිහිප දෙනෙකු සමග සිරිපා කරුණා කලෙමු. කෝඩු කාරයෙක් සිරිපා වැන්දවූවෙමු..
ප:ප:ලි
ඌට මෙහෙම හිතෙන්න ඇති.